روند کاهشی تولید قراضه آهنی در کشور در ماه‌های اخیر به دلیل کلی کاهش رشد اقتصادی و افزایش تولید فولاد در کشور به واسطه راه‌اندازی کارخانه‌های جدید و همچنین عدم واردات متناسب با این کاهش تولید قراضه و افزایش مصرف، منجر به افزایش تقاضا و کاهش عرضه و بالطبع افزایش قیمت قراضه یا ضایعات آهنی و فولادی شده است. این افزایش قیمت همراه با عدم رشد قیمت فولاد و افزایش هزینه‌های تولید بوده است. بنابراین این موضوع باعث شده سود حاصل از تولید فولاد در کشور به شدت کاهش یابد. 

کاهش سود تولید فولاد، اگر همچنان برای کارخانه‌هایی که از تکنولوژی کوره قوس استفاده می‌کنند، به‌دلیل امکان استفاده بیشتر از آهن اسفنجی، قابل تحمل است، بی‌تردید برای کارخانه‌هایی که امکان استفاده زیاد از آهن اسفنجی را به خاطر استفاده از تکنولوژی کوره‌های القایی ندارند، قابل تحمل نیست و این موضوع منجر به ضرر دهی این کارخانه‌ها و اعلام ورشکستگی یا تعطیلی آنها خواهد شد. کما اینکه در حال حاضر، بسیاری از کارخانه‌های فولادی، با تکنولوژی کوره‌های القایی، در معرض تعطیلی یا ورشکستگی هستند یا حتی تعطیل شده‌اند. در این میان وضعیت کارخانه‌هایی که از وام بانکی استفاده کرده‌اند و در کنار هزینه‌های تولید، هزینه بهره بانکی را نیز دارند، بسیار وخیم‌تر است. 
حتی اگر فرض بر این گذاشته نشود که کارخانه‌های بزرگ که از کوره‌های قوس استفاده می‌کنند، عامدانه باعث افزایش قیمت قراضه می‌شوند تا رقبای جدیدالورود خود را از صحنه بیرون کنند، و از طرفی، فرض بر این گذاشته نشود که تامین‌کنندگان ضایعات، به طمع سود بیشتر به خاطر همین کمبود قراضه دست به افزایش قیمت ضایعات می‌زند، که البته با این وضع در نهایت تولیدکنندگان فولاد را که مشتریان خود آنها هستند، به سوی ورشکستگی پیش خواهند برد. باید گفت مسیر این افزایش قیمت قراضه که صنعت فولاد در حال طی کردن آن است، مسیری جز ورشکستگی و نابودی آن نیست؛ نابودی که تبعات آن وسیع و دامنگیر است. بررسی این تبعات از موضوع این نوشته خارج است؛ اما به‌طور خلاصه این تبعات عبارتند از: کاهش رشد اقتصادی کشور، واردات بیشتر فولاد و خروج ارز از کشور، بیکاری و تبعات ناشی از آن، عدم بازپرداخت بدهی‌های بانکی کارخانه‌ها، عدم بازپرداخت بدهی کارخانه‌های فولاد به تامین‌کنندگان و وارد شدن خسارت به این تامین‌کنندگان از جمله تامین‌کنندگان ضایعات، عدم سرمایه‌گذاری بیشتر در این صنعت و غیره. 
در این میان، نقش دولت که بانی رشد صنعت فولاد است، صنعتی که رشد آن منجر به رشد اقتصادی کشور خواهد شد، ایجاب می‌کند بدون هیچ تعللی به موضوع ورود کند. 
اقداماتی از قبیل واردات عمده ضایعات به کشور به‌صورت فوری، کنترل قیمت ضایعات از این طریق، ایجاد تسهیلات برای بازپرداخت بدهی بانکی کارخانه‌های فولادی و کنترل قیمت آهن اسفنجی می‌تواند از اهم اقدامات دولت در صنعت فولاد باشد. 
با تغییر و تحولات مدیریتی در کشور، امیدواریم تعللی در اقدامات سنجیده به وجود نیاید و صنعت فولاد، مخصوصا در بخش خصوصی و علی‌الخصوص در کارخانه‌های تولید فولاد با کوره‌های القایی از پرتگاه سقوطی که در مقابلشان قرار گرفته، نجات یابند. 

مطلب فوق در تاریخ ۳۰ مردادماه ۱۳۹۲ در روزنامه دنیای اقتصاد به چاپ رسیده است.

لینک مطلب: هشدار برای صنعت فولاد