مطلبی کوتاه از رئیس هیئت مدیره گروه پاترون، آقای حسام ادیب، در مجله چیلان، اسفندماه ۹۶، شماره ۷۸، صفحه ۶۵

طبق آمار سازمان جهانی کار، در سال ۲۰۱۷، برونداد (خروجی یا تولید در GDP) تخمینی هر کارگر ایرانی ۲۳٫۶۴۱ دلار در سال بوده است که این مقدار ۹۷% برونداد متوسط جهانی و ۲۶% متوسط کشورهای پردرآمد و ۲۵% کشوری مثل آلمان بوده است.
سهم نیروی انسانی شاغل در صنعت ۳۴% کل شاغلین بوده و حدود ۵۰% در بخش خدمات و ۱۶% در بخش کشاورزی مشغول به کار بوده اند. متوسط جهانی برای سهم صنعت، خدمات و کشاورزی به ترتیب ۲۴%، ۵۰% و ۲۶% و برای کشور آلمان نیز ۲۸%، ۷۱% و ۱% بوده است.
در صنعت فولاد نیز کشورهای پیشرفته امروز تجربه تولید ۱ تن فولاد (محصول نهایی) را با کمتر از ۱ نفر ساعت دارند در حالیکه بنا بر گفته مدیرعامل فولاد مبارکه، که از پیشرو ترین کارخانجات فولاد کشور و منطقه است، ۱ تن فولاد با حدود ۵ نفر ساعت تولید می شود. (نقل به مضمون از مصاحبه آبانماه ۹۶)
آمار فوق و آمار دیگری از قبیل ساعات کار مفید، هزینه هر نفر نیروی انسانی، درآمد، خط فقر، حفاظت های اجتماعی و غیره، بیشتر از آنکه ما را به سمت این نتیجه گیری ببرد که بهره وری پایین نیروی انسانی معطوف به خود نیروی انسانی است، ما را به این نتیجه می رساند که مسئله بهره وری پایین نیروی انسانی در ایران، بیشتر به ساختار اقتصادی کشور و مدیریت بر می گردد و مادامی که ساختار اقتصادی کشور مبتنی بر اقتصاد شفاف و رقابتی نباشد و مدیریت و مدیران با همین چارچوب نظری و عملی فعلی حرکت کنند، چشم انداز روشنی در افزایش بهره وری نیروی انسانی در کشور نخواهیم داشت.

بهره وری نیروی انسانی – حسام ادیب